اسپیرولینا اثر انسولین را تقویت می کند.
مشخص شده است که اسپیرولینا پروتئینی مشابه پروتئین موجود در هورمون انسولین را دارد این ویژگی اسپیرولینا احتمالا دلیل اثر آن بر قند خون باشد.
همچنین عنصر سلنیوم موجود در اسپیرولینا از سلولهای پانکراس که مسئول ترشح انسولین هستند محافظت میکند، تا ترشح انسولین دچار اختلال نشود
فیکوسیانین موجود در اسپیرولینا هم باعث تحریک عملکرد انسولین بدن ، بهبود مقاومت به انسولین در بافت محیطی و تنظیم متابولیسم گلوپ لیپیدی بیمار می شود. بنابراین از پتانسیل درمانی گسترده ای برای دیابت نوع ۲ برخوردار است.